- نوشته شده در تاریخ: 20 خرداد 1400
- توسط: admin
از دست دادن دندانها اتفاق ناراحت کننده ای برای همه انسان ها محسوب میشود. هنگامی که دندانهای خود را از دست میدهید، نه تنها جای خالی آن زیبایی لبخند را تحت تأثیر قرار میدهد بلكه اعتماد به نفس افراد را کاهش میدهد و مشکلات متعددی برای سلامت دهان و سلامت عمومی بدن ایجاد مینماید. به همین علت پر کردن جای خالی دندان از دست رفته اقدام مهمی برای این دسته از افراد است. برای پر کردن فضاي خالي روشهای متعددی وجود دارد.
متداولترین روشهای جایگزینی دندانهای صدمه دیده یا از دست رفته عبارتند از دندان مصنوعی، بریج و ایمپلنت دندان
تا چند دهه پیش استفاده از دندان های مصنوعی رایج بود اما با پیدایش تکنولوژی ایمپلنتولوژی، استفاده از دندان های مصنوعی، رفته رفته کاهش پیدا کرده است.
ایمپلنت دندان یک پیچ فلزی از جنس تيتانيوم است كه با بدن سازگاري دارد، اين پايه فلزي از طريق جراحي در بين استخوانهاي فك قرار ميگيرد كه نقش ريشه دندان را ايفا ميكند. یک روكش سراميكي (تاج) بر روی قسمت پیچ (پایه) قرار می گیرد كه نقش تاج دندان را ايفا ميكند و از طريق اتصال دهنده اي به نام اباتمنت به پايه تيتانيومي متصل ميشود. کارکرد آن همچون یک دندان واقعی است و از نظر زیبایی، تفاوتی با دندان های طبیعی شما نخواهد داشت.
عملكرد ایمپلنت های دندانی مانند یک دندان طبیعی است تا جایی که بعد از کاشت دندان، متوجه تفاوت آن با دندان های طبیعی خود نخواهید شد. ایمپلنت ها یک درمان سالم و مطمئن هستند.
تا زمانی که از ایمپلنت ها مراقبت شود و استخوان های فکین شرایط لازم برای نگهداری را داشته باشند، این درمان، یک درمان دائم برای دندان های از دست رفته خواهد بود.
نوجوانان و کودکان بهتر است انجام ایمپلنت دندان را تا پایان دوران رشد خود به تعویق بیاندازند تا فک آنها به اندازه کافی رشد کرده و رشد آن متوقف شود. همچنین حداکثر سن نیز برای ایمپلنت مطرح نیست به طوریکه بسیاری از سالمندان برای رهایی از دندان های مصنوعی دردسر ساز به کاشت ایمپلنت روی می آورند که میزان موفقیت آن نیز بیش از ۹۵ درصد است.
ابتدا شرایط بیمار مورد بررسی قرار ميگيرد. آزمایشات لازم همچون عکسبرداری، ارزیابی استخوان ها و دندان های مجاور بیمار، مقاومت لثه و سلامت آن بررسی می شود.
جراحي ايمپلنت بسته به شرايط باليني بيمار ميتواند به صورت يك مرحله اي يا دو مرحله اي انجام گردد. در هر صورت جراحي با تزريق بي حسي موضعي آغاز ميگردد.
روند آن شامل ايجاد برشي كوچك در لثه و باز كردن حفره اي در استخوان با استفاده از فرز ويژه، براي شكل دادن محل پايه تيتانيومي است.
پایه تیتانیومی همچون یک پیچ کوچک، با کمک دستگاه های پزشکی مناسب، داخل استخوان فك جایگذاری می شوند.
بسته به شرایط بیمار، تاج ایمپلنت در همان جلسه یا جلسات بعدی، روی پایه تیتانیومی قرار می گیرد. معمولا باید منتظر جوش خوردن پایه تیتانیومی با استخوان فك بود.
در این شرایط، بعد از جوش خوردن تیتانیوم، از اباتمنت استفاده می شود و سپس تاج دندان روی پایه تیتانیومی قرار می گیرد. تاج دندان باید دقیقا رنگ دندان های مجاور باشد از این رو پیش از جایگذاری باید رنگ دندان و قالب دندان وی، گرفته شود و در لابراتور دقیقا همان دندان دلخواه ساخته شود.
بعد از قرار دادن ایمپلنت، استخوان فک رشد کند و به پایه تیتانیومی متصل شود. اين فرآيند معمولا چند ماه به طول می انجامد.
در صورتیکه دندان پس از این مدت دچار عفونت ایمپلنت و یا تورم شده باشد، می توان اظهار داشت که در واقع پس زدن ايمپلنت اتفاق افتاده است پس از مشاهده این موارد به پزشک خود مراجعه کنید.
طول عمر ایمپلنت دندان بالاست اما با توجه به میزان مراقبت هر فرد نیز می تواند متغیر باشد. به طور کلی می توان بیان داشت که طول عمر ایمپلنت چیزی در حدود ۲۰ سال می باشد و بايد همواره نکات مراقبتی و بهداشتی را رعایت کنید تا دچار مشکلات پس از ایمپلنت نشوید که نیاز مجدد برای درمان داشته باشد.
در برخی افراد ممکن است ایمپلنت درست جوش نخورد و یا مراقبت های درمانی را رعایت نکرده باشند، در این صورت دندان دچار پوسیدگی و عفونت خواهد شد. اما همانطور که بیان کردیم ایمپلنت از طول عمر بالای برخوردار است.
البته علاوه بر میزان مراقبت اشخاص، جنس مواد به کار رفته نیز بسیار موثر می باشد. هر چه جنس آن مقاوم تر باشد در نتیجه احتمال شکستگی نیز کاهش می یابد.
در خبرنامه ما مشترک شوید.
نظر دهید